Stonka ziemniaczana jest zdecydowanie jednym z najbardziej charakterystycznych szkodników roślin uprawnych. Występuje powszechnie w uprawie ziemniaka, szkody wyrządzają zarówno chrząszcze, jak i larwy. W przypadku masowego wystąpienia prowadzą do gołożerów i znacznego spadku plonu bulw.
Stonka ziemniaczana jest chrząszczem o charakterystycznym ubarwieniu. Dorosłe osobniki mają pomarańczową głowę i przedplecze z czarnymi plamami, a ich pokrywy są kremowe z czarnymi liniami.
Długość ciała dorosłego chrząszcza wynosi około 1 cm. Larwy stonki ziemniaczanej, w zależności od stadium rozwoju, mogą osiągać do 15 mm długości. Larwy są koloru ceglastego z czarnymi plamami występującymi po bokach.
Zimuje jako imago i pojawia się na uprawach w okresie wiosennym. Wylatuje na plantacje ziemniaka, gdy temperatura gleby przekroczy 15°C. Wyloty trwają długo i zależą od długości nagrzewania się gleby oraz głębokości zimowania chrząszczy.
Samica jest w stanie złożyć nawet do 1000 jaj, które składane są po spodniej stronie liści. Złoża jaj liczą zwykle od 10 do 30 sztuk. Po około 10-20 dniach larwy wylęgają się z jaj.
Tempo wylęgu zależy od przebiegu pogody, wysokie temperatury sprzyjają masowej gradacji larw. Larwy żerują przez około 10 do 30 dni, przechodząc przez kolejne stadia larwalne (L1 do L4). Larwy przepoczwarzają się w glebie.
Pod koniec lipca i na początku sierpnia pojawiają się osobniki dorosłe pokolenia letniego. Intensywnie żerują, przygotowując się do zimowania.
Stonka ziemniaczana jest jednym z najbardziej uciążliwych szkodników uprawy ziemniaka. Zarówno dorosłe chrząszcze, jak i larwy powodują poważne uszkodzenia liści. Jednak szkody powodowane przez chrząszcze są dużo mniejsze w porównaniu z żerowaniem larw.
Larwy i chrząszcze żerują głównie na blaszce liściowej, wygryzając ją pomiędzy nerwami. Efektem tego żerowania są tzw. gołożery, czyli obszary pozbawione liści. Najbardziej żarłoczne są larwy stadium L3 i L4, które są większe i bardziej odporne na działanie środków owadobójczych.
Próg ekonomicznej szkodliwości wynosi- 10 złożonych jaj na 10 roślin lub 15 larw na 1 roślinę. Oznacza to, że jeśli liczba szkodników przekracza ten poziom, konieczne jest rozpoczęcie zwalczania stonki ziemniaczanej przy pomocy środków ochrony roślin.
Po przekroczenie progu ekonomicznej szkodliwości niezbędne jest zastosowanie środków ochrony roślin z grupy insektycydów. W tym celu można zastosować wybrany insektycyd.
Do zwalczania stonki ziemniaczanej można wybrać środki zawierające między innymi substancję czynne:
W przypadku konieczności wykonania kilku zabiegów zwalczania szkodnika niezbędne jest stosowanie substancji czynnych o różnych mechanizmach działania.
Jest to ważny element ograniczający ryzyko powstawania odporności szkodnika na działanie środków ochrony roślin. Malejąca liczba środków ochrony roślin do zwalczania stonki znacznie utrudnia realizację strategii przeciwdziałania odporności.
JakUprawiać.pl to platforma informacyjna, oraz gazeta interaktywna informująca o najważniejszych wydarzeniach dotyczących upraw roślin. Doradzamy i edukujemy oraz promujemy polskich rolników. Współpracujemy z najlepszymi specjalistami w dziedzinie upraw. Nasz zespół tworzą specjaliści z wieloletnim doświadczeniem w informowaniu, szkoleniu i doradztwie.
Napisz do nas: redakcja@jakuprawiac.pl