Świerk kłujący (Picea pungens) to wyjątkowe drzewo iglaste, cenione za swój majestatyczny wygląd i wytrzymałość. W ciągu 30 lat osiąga wysokość od 10 do nawet 15 metrów, zachowując przy tym regularny, stożkowaty pokrój.
Jego charakterystyczną cechą są sztywne, ostre igły w kolorach od zielonego do intensywnie niebieskiego.
Drzewo wyróżnia się koroną, która rozpoczyna się tuż przy ziemi. Z gałęzi świerku zwisają brązowe szyszki o długości 8-10 cm. Świerk kłujący dobrze radzi sobie w zanieczyszczonym środowisku miejskim i jest odporny na mróz. Jedynym jego wymaganiem jest odpowiednie nasłonecznienie. W cieniu igły świerku tracą swój atrakcyjny kolor.
W sprzedaży dostępnych jest kilka popularnych odmian. "Białobok" zachwyca młodymi przyrostami w słomkowym kolorze i osiąga wysokość do 2 metrów. "Glauca" to najczęściej spotykana odmiana ogrodowa świerku kłującego, ceniona za srebrzyste igły. Dla właścicieli małych ogrodów idealna będzie karłowa "Glauca Globosa". Niezwykłym wyborem jest "Glauca pendula" o płaczących gałęziach. Świerk ten wymaga jednak sporo przestrzeni. Odmiana "Hoopsii" może wyrosnąć na kilkunastometrowe drzewo o przepięknym niebieskoszarym wybarwieniu.
Świerk kłujący najlepiej rośnie w pełnym słońcu. Preferuje średnie, piaszczysto-gliniaste gleby o kwaśnym odczynie. Podłoże może być zarówno suche, jak i wilgotne, ale musi mieć dobrą przepuszczalność.
Drzewo sprawdzi się w różnych częściach ogrodu. Można je sadzić pojedynczo jako soliter lub w grupach, tworząc efektowne szpalery i żywopłoty. Świetnie prezentuje się w przedogródku, na trawniku czy w ogrodzie skalnym. Świerk sprawdza się nawet w uprawie pojemnikowej.
Przy sadzeniu świerków należy zachować odpowiednie odległości. Dla pojedynczych drzew to około 10 metrów, a przy tworzeniu żywopłotu 0,5 metra między roślinami.
Pielęgnacja świerku kłującego nie jest skomplikowana. Po posadzeniu wymaga regularnego podlewania, najlepiej wieczorem lub wczesnym rankiem. Z czasem częstotliwość podlewania można zmniejszyć do jednego razu na 7-15 dni, w zależności od pogody. Jednorazowa dawka wody powinna wynosić 15-40 litrów, aby przemoczyć glebę na głębokość 20-30 cm.
Nawożenie zależy od wieku drzewa. Starsze, zdrowe okazy świerków często nie wymagają dodatkowego zasilania. Młode rośliny warto nawozić preparatami długodziałającymi, a dla intensywniejszego wybarwienia igieł stosować nawozy krystaliczne. Nawożenie świerków przeprowadza się od marca do lipca.
Świerk kłujący dobrze znosi cięcie. Można je wykonywać wiosną (kwiecień) lub pod koniec okresu wzrostu (sierpień-październik). Cięcia sanitarne najlepiej przeprowadzać od końca lutego do końca marca.
Świerk może być atakowany przez szkodniki, takie jak przędziorki i mszyce, które zwalcza się opryskami w maju. Z chorób występuje opadzina igieł, wymagająca stosowania środków grzybobójczych.
Świerk kłujący nie wymaga zabezpieczenia na zimę. Należy jedynie pamiętać o usuwaniu zalegającego śniegu z gałęzi, aby nie doszło do ich złamania pod ciężarem.
JakUprawiać.pl to platforma informacyjna, oraz gazeta interaktywna informująca o najważniejszych wydarzeniach dotyczących upraw roślin. Doradzamy i edukujemy oraz promujemy polskich rolników. Współpracujemy z najlepszymi specjalistami w dziedzinie upraw. Nasz zespół tworzą specjaliści z wieloletnim doświadczeniem w informowaniu, szkoleniu i doradztwie.
Napisz do nas: redakcja@jakuprawiac.pl